سالی که گذشت
سال نود ویک یکی از سالهای استثنایی بود برای من.
خیلی از برنامههایی که در نظر داشتم محقق نشدن.
در آغاز سال سفر کوتاهی با دوستان داشتم که یه سری قرار گذاشتیم متأسفانه بر اثر حدوث برخی اتفاقات نشد جامهی عمل بپوشن.
البته ابتدای سال با مشرف شدنم به حج امید داشتم خیلی از کارها به خوبی به سرانجام برسن منتهی کارهایی که کامل شدن از اونهایی که ناقص موندن بیشتره. استرس در این سال به اوج خودش رسیده بود و حجم کارها زیاد.
تابستون اوج تنش و اضطراب بود که من بیشتر وقت میگذروندم تا اینکه کاری کرده باشم.
پاییز و زمستون هم مشکلات خاص خودشون رو داشتن و خلاصه هرچقدر سال قبل خوب بود امسال ناجور بود.
منتهی الحمدلله که سال گذشته تموم شد با همه چیزش.
از این لحظه یک سال جدید شروع شده ومن افکار زیادی توی ذهنم دارم که بعضیاشون بزرگن و از پروردگار جلیل میخام که دست منو در انجام این کارها بگیره و هرگز رها نکنه. البته اگر در این کارها خیری باشه.
خداوند رو بابت همهی نعمتهایی که به من ارزانی داشته شکر و سپاس میگم یکی از بزرگترین این نعمتها سلامتی خانوادم، زن و بچههام و دوستای عزیزم هست.
زیباترین اتفاق این سال این بود که برادرم بعد از یازده سال بچه دار شد و خوشحالی بزرگی رو برای خانواده ما به ارمغان آورد.
از دیگر نقاط مثبت این سال آشنایی با دوستان خیلی عزیزی هست که از طریق اینترنت با اونا آشنا شدم و امیدوارم رابطمون مستحکمتر بشه یکی از اینها جناب آقای ساجد زارع هست که خیلی دوست داشتم ایشون رو از نزدیک ملاقات کنم و همچنین آقای حسن عریضی از بوشهر و آقای حسامالدین خاکپور از کردستان که چند روز پیش افتخار آشنایی با ایشون حاصل شد.
خدایا چنین سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
سال جدید سال 1392 سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی رو به همه دوستان و آشنایان تبریک میگم و امیدوارم در کنار خانوادههاشون زندگی آرام و با طراوتی را سپری کنن. اونهایی هم که مشکلی دارن انشالا که مشکلاتشون هرچه زودتر حل بشه و بتونن با خوشی به زندگیشون ادامه بدن.
آمین یا رب العالمین
