احبک جداً - نزار قبانی
أحبك جداً
بسیار دوستت دارم
وأعرف أن الطريق إلى المستحيل طويـل
و میدانم که راه رسیدن به محال بسی دراز است
وأعرف أنك ست النساء
ویدانم که تو بانوی زنانی
وليس لدي بديـل
وبرای تو جایگزینی ندارم
وأعرف أن زمان الحنيـن انتهى
ومیدانم روزگار عشق به سر آمد
ومات الكلام الجميل
و سخن زیبا به نیستی رفت
...
لست النساء ماذا نقول؟
به بانوی زنان چه بگویم؟
أحبك جدا...
بسیار دوستت دارم...
...أحبك جداً وأعرف أني أعيش بمنفى
بسیار دوستت دارم ومیدانم که در یک تبعیدگاه هستم
وأنتِ بمنفى
و تو در تبعیدگاهی دیگر
وبيني وبينك
ومیان من وتو
ريحٌ
بادها
وغيمٌ
وابرها
وبرقٌ
وبرق ها
ورعدٌ
ورعد
وثلجٌ ونـار
وبرف و آتش است
وأعرف أن الوصول لعينيك وهمٌ
و میدانم که رسیدن به چشمانت توهمی بیش نیست
وأعرف أن الوصول الی شفتیک
ومیدانم رسیدن به لبانت
انتحـار
خودکشی است
ويسعدني
و برایم خوش است
أن أمزق نفسي لأجلك أيتها الغالية
که برای تو خود تکه تکه کنم ای گراندوست
ولو خيروني
اگر به من حق انتخاب بدهند
لكررت حبك للمرة الثانية
عشقت را برای باری دیگر تکرار خواهم کرد
...
يا من غزلت قميصك من ورقات الشجر
أيا من حميتك بالصبر من قطرات المطر
أحبك جداً
...
وأعرف أني أسافر في بحر عينيك
دون يقين
وأترك عقلي ورائي وأركض
أركض
أركض خلف جنونـي
...
أيا امرأة تمسك القلب بين يديها
سألتك بالله لا تتركيني
لا تتركيني
فماذا أكون أنا إذا لم تكوني
أحبك جداً
وجداً وجداً
وأرفض من نــار حبك أن أستقيلا
وهل يستطيع المتيم بالعشق أن يستقلا...
وما همني
إن خرجت من الحب حيا
وما همني
إن خرجت قتيلا
موقع أدب (adab.com)









